El rincón de Jacky Westerhof

Onze vaste columniste schrijft iedere 6 weken een column. De onderwerpkeuze is vrij, maar is uiteraard wel flamenco- en Spaanse cultuur gerelateerd.

Een korte flamencobiografie van Jacky Westerhof:

Jacky Westerhof is de eigenaresse van Academia Estrella, haar eigen flamencodanschool die ze in 1995 startte in Arnhem.

Zij geeft workshops in binnen- en buitenland en treedt op met haar eigen flamencogroep Alabanza. Daarnaast verzorgt ze op verzoek ook lezingen (in Nederlands of Spaans). Ze is afgestudeerd en beëdigd tolk Spaans - Nederlands v.v.

Verder is ze werkzaam als docente bij de Stichting ArtEZ (HBO-dansacademie) in Arnhem, afdeling docentenopleiding, (voorheen-) specialisatie Flamencodans. Daarbinnen heeft ze, gedurende ruim 25 jaar, toekomstige flamencodansdocenten opgeleid.

Na haar afstuderen in 1984 aan de dansacademie te Arnhem vertrok zij als 22-jarige met een beurs van het ministerie van WVC naar Spanje. Ze heeft in Cádiz en Madrid langere tijd gewoond en flamencodanslessen genomen; zowel groepslessen als privélessen. Ze is als danseres en adviseuse betrokken geweest bij de opera producties van Carmen in Ahoy in Rotterdam, het Sportpaleis te Antwerpen en het Gelredome te Arnhem. Ook heeft ze als freelance danseres gewerkt met verschillende groepen, onder andere voor de Nederlandse televisie (Geef nooit op van Peter-Jan Rens, Tineke, Toen was geluk nog heel gewoon, Tros Triviant, Lieve Martine, en de Show van je leven), Duitse televisie (Linda de Mol) en de Spaanse televisie (Canal Sur).

In samenwerking met de zigeunerformatie het Rosenberg Trio trok ze gedurende het seizoen 2004 - 2005 door het land met een theatertour. In latere jaren bestond er een samenwerking met Roma Mirando, het Koninklijk Zigeunerorkest.

In juli / augustus 2011 danste zij (en ook haar demogroep) in de voorstelling Wat(er) beweegt als onderdeel van de kunstroute Verdronken dorpen van de Spaanse choreografe Libertad Pozo Rodríguez. In deze open lucht voorstelling (Oud Zevenaar) werd zowel flamenco als moderne dans gedanst.

~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~

Column nr. 34
Geplaatst: 26 juni 2016

Kastanjelaan 13

door Jacky Westerhof

Soms kom je in je leven op een plek uit een ver verleden terecht zonder dat je er echt bij stilstaat en pas later realiseer je je dat de cirkel weer rond is. Dat overkwam mij afgelopen week nadat ik met mijn eigen school Academia Estrella een voorstelling had gegeven in Kastanjelaan 13 te Velp.

Eigenlijk begon het allemaal met de verhuizing van mijn school naar een kleinere ruimte. Na jaren in dezelfde grote ruimte te hebben lesgegeven aan de Bruningweg, heb ik nu alweer een jaar geleden, wat gaat de tijd snel, de beslissing genomen om naar een kleinere ruimte te verhuizen (lees minder huur). Daarmee kwam er ook een einde aan de jaarlijkse presentatie avonden van mijn school, eenvoudigweg omdat de ruimte daar nu te klein voor was om én de dansers én het publiek te herbergen. Weliswaar waren er in het verleden twee presentatie avonden, een voor de dinsdag- en donderdaggroepen en een voor de maandag- en woensdaggroepen, maar dat veranderde niets aan het feit dat de nieuwe ruimte gewoon te klein was om dit nog te kunnen realiseren. Na de verhuizing was er niet veel reserve meer, dus ergens een zaal afhuren behoorde niet tot de mogelijkheden en daarbij kwam nog dat ik tot dan toe altijd met gratis toegang had gewerkt en niet wist of het publiek wel zou komen als het ineens kaartjes moest gaan kopen. Na lang wikken en wegen hakte ik eindelijk de knoop door en besloot om dit jaar dan maar over te gaan op het houden van open lessen. Iedere groep zou gewoon les doen en de dans laten zien waaraan we dat jaar hadden gewerkt met publiek erbij en als extra een flamencozanger om het  hele plaatje compleet te maken.

De nieuwe ruimte: links de ingang, rechts blik vanaf de vloer

Sommige leerlingen vonden het absoluut niet erg en juist wel lekker rustig, maar anderen vonden het echt heel erg jammer en probeerden mee te denken en andere opties aan te geven. Ik had me er al bij neergelegd en alle mails omtrent de open lessen verstuurd.
Toen kreeg ik een telefoontje van een trouwe, enthousiaste leerling van de woensdagavond die met een ander netwerk een bijeenkomst had gehad op de Kastanjelaan 13 in Velp, daar super enthousiast van terugkwam, een balletje had opgegooid over mijn school en mij aanraadde om eens te gaan kijken en een afspraak te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Nog diezelfde week zat ik met mijn contactpersoon Stan om de tafel en werden wij het eens over de voorwaarden. Helaas veranderden daardoor wel de data voor een aantal leerlingen, waardoor sommigen niet meer mee konden doen omdat ze op vakantie waren, maar anderen juist wel die voorheen niet konden. Tja, dat hou je toch altijd. Jammer was wel dat juist de leerling die hier de aanzet toe gaf er niet bij kon zijn: Zij was dan op vakantie in Ibiza, gelukkig wel in Spanje…     Maar zoals Johan Cruijf al zei: Elk nadeel heb zijn voordeel. En in dit geval  was het voordeel dat ik voor het eerst in het bestaan van mijn school alle leerlingen op dezelfde avond in hetzelfde programma kon laten dansen. Alle groepen konden elkaar zien en het publiek kreeg zo ook een compleet overzicht.

Afgelopen maandag heeft de presentatie avond plaats gevonden en ik kan er met een goed gevoel op terugkijken. Mijn moeder zat achter de kassa en regelde de kaartverkoop, mijn vriend bediende de cd- speler, met beide gitaristen en de zanger hebben we een korte soundcheck gedaan, twee leerlingen kwamen eerder om het geluid op de vloer te testen en nog een andere kwam voor de belichting. Helaas kon mijn favoriete fotograaf niet komen, omdat hij die ochtend op vakantie ging, maar inmiddels heeft Stan van de Kastanjelaan al foto’s opgestuurd en ook op hun Facebook pagina gezet.
Het was alsof we in een warm bad kwamen: We voelden ons heel erg welkom. Leuk en vriendelijk personeel. Alles kon. Leuke sfeer en intieme zaal. Guus, de geluidstechnicus en belichtingsman, die eigenlijk alleen het geluid zou afstellen en één belichtingstand zou maken voor de hele avond en dan weg zou gaan, besloot om de hele avond te blijven om de knoppen te bedienen. Geweldig!

Het enige waar veel leerlingen aan moesten wennen was het geluid van de vloer. De vloer was vrij hard, waardoor je met name de planta niet goed kon horen. In de zaal hoorde je het wel, maar zelf als je op het podium stond hoorde je het minder en dat kan mensen onzeker maken of ze hebben dan de neiging om onbewust nog harder te gaan stampen om zichzelf te kunnen horen, terwijl dat niet nodig is. Gelukkig hadden de meeste leerlingen van tevoren even de vloer uitgeprobeerd waardoor ze al wisten wat hen te wachten stond. Schrikken vond ik zelf even het geluid van de stokken in de Garrotín. Op de vloer in mijn studio klinken die mooi dof in balans met het voetenwerk, maar nu kwam daar een hoog soort kikkergeluidje uit. Daarentegen klonk het geluid van de castagnetten juist weer heel mooi.

De afsluitende Sevillanas voor iedereen die wil...

Zo’n avond is geweldig om te doen, want alle groepen komen samen en iedereen heeft er hard naar toegewerkt, maar wel erg intensief qua concentratie. Voor mij gaat alles als in een soort roes voorbij en in de dagen daarna moet het echt even laden. Dus toen ik de volgende ochtend moe maar voldaan mijn pc aanzette met de ogen net los en een kop koffie onder mijn neus, werd ik verrast door een bijzondere mail afkomstig van Kastanjelaan 13. De mail begon met Geachte mevrouw Westerhof, terwijl we al volop met je, jouw en voornamen aan de gang waren geweest. Wat bleek? Het was een jongen uit de bediening die op een hele nette, vriendelijke manier mijn hulp vroeg bij zijn zoektocht naar een meid die hij de avond ervoor had gezien op de presentatie avond en waar hij een klik mee had gevoeld. Maar de manier waarop, ik was helemaal vertederd door zijn mail. Uiteindelijk is het goed gekomen. Het was de dochter van een moeder die bij mij op les zit en zij kwam die avond naar haar moeder kijken. De twee hebben elkaar op Facebook gevonden en ik heb hem succes gewenst en gevraagd of hij mij wil laten weten als er iets moois uit voortbloeit…

In Kunsthuis 13, Velp, 1995

Toen ik de eerste keer langs ging om te praten kwamen meteen de herinneringen omhoog uit een ver verleden. Toen heette het nog Kunsthuis 13 en heb ik er een aantal keren opgetreden. Met name die keer dat ik daar op 2e Kerstdag stond met koorts kan ik me nog goed herinneren… niet alleen de dag zelf, maar ook de dag daarvoor. Ik was echt ziek, maar durfde er niet aan toe te geven, omdat ik bang was dat ik dan helemaal niet meer uit bed kon komen, dus ging ik door en dat hield in dat ik op 1e Kerstdag in mijn eentje stond te repeteren met een zieke kop in mijn ijskoude studio als voorbereiding op de volgende dag… Gelukkig ging het optreden goed en heb ik daar ook een paar mooie foto’s aan over gehouden.

2e Kerstdag in Kunsthus 13 in 1995

En zo is de cirkel weer rond: eerst als danseres en nu zoveel jaren (en andere eigenaren) later als docente van mijn eigen school. Een ding is zeker, wordt vervolgd!

Jacky Westerhof

REAGEER OP DE COLUMN!

~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~

De volgende column verschijnt op 7 augustus 2016