Maestro Paco de Lucía overleden

26 februari 2014:
De grootste flamencogitarist ooit, is overleden; Paco de Lucía is gisteren (de avond van 25 februari) op 66 jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartinfarct overleden. De flamencowereld staat even stil, want hier heeft eigenlijk niemand rekening mee gehouden.
Iedereen noemde hem de (gitaar-)“god” (niet met de bedoeling gelovigen te beledigen) of alleen maar “Paco”. Als gitaristen het hadden over wie ze de beste gitarist vonden dan begon de zin meestal met “Buiten Paco, vind ik...”.
Hij overleed in Mexico waar hij bij zijn familie was. Terwijl hij op het strand "Playa del Carmen" in Quintana Roo liep met zijn kinderen dichtbij zijn huis, kreeg hij een hartinfarct. Hij liep zelfstandig naar een dichtbij gelegen ziekenhuis, maar kwam daar dus niet meer levend uit.

 
"Cositas buenas"

De uit Algeciras afkomstige gitarist was de meest bewonderde flamencoartiest van deze tijd. Een eenvoudig mens die niet veel van opsmuk en drukdoenerij hield. Hij voelde wel steeds meer druk als hij weer een CD uitbracht. Hij zei daarover ooit dat de druk en de stress in de loop der tijd steeds hoger werden omdat hij de verwachting van zijn publiek voelde: ieder volgend album moest beter, ingewikkelder zijn dan het vorige en daar had hij wel vaker last van. Misschien is dat wel de reden geweest dat zijn laatste album "Cositas Buenas" inmiddels alweer 10 jaar oud is.

Wereldberoemd geworden als de gitaarhelft van het duo dat hij jaren vormde met een andere flamencomythe: Camarón de la Isla, waren zij het die flamenco op een moderner spoor zetten.
Hij werd in zijn leven bedolven onder de onderscheidingen waarvan er enkele zijn: "Premio Nacional de Guitarra del Concurso de Arte Flamenco van Córdoba", de “Medalla de Oro al Mérito en las Bellas Artes”, de “Premio Príncipe de Asturias de las Artes” en hij kreeg een eredoctoraat aan de universiteiten van Cádiz en de prestigieuze Berklee College of Music van Boston.

In zijn repertoire zaten nummers als de rumba “Entre dos aguas”, zijn alegrías “La Barrosa” en “Barrio la Viña” en zijn soleá “Homenaje al Niño Ricardo” zijn leermeester. Zélf heeft hij wel eens gezegd dat Niño Miguel een grotere gitarist was dan hijzelf, maar daar is zo’n beetje de hele gitaarwereld het niet mee eens. Hij, Paco, was dé flamencogitarist van onze tijd.
Met het overlijden is een hele generatie in een jaar van het podium verdwenen: Manolo de Sanlúcar die afscheid nam en stopte met optreden, Niño Miguel die kwam te overlijden en nu dus Paco “zelf”. Andere bekende generatiegenoten als bijv. de in Nederland populaire Paco Peña zijn niet van deze "buiten categorie".
Hét referentiepunt is er niet meer.