Sfeerbeeld: Mayte Martín in Madrid

16 juli 2014:
Zoals ik al afsloot bij mijn sfeerbeeldtekening van het optreden van Juan de Juan zijn we gisteravond naar de voorstelling van Mayte Martín geweest in Madrid, in de Koninklijke tuinen "Jardines de Sabatini". Trouwens dat paleis, wat daar te stralen staat midden in Madrid, is wel écht van Koninklijke bloede: de zijvleugel is ongeveer 3 keer zo groot als héél Soestdijk.
Maar O.K.: Mayte Martín. Dat is nu een artieste die je nooit teleurstelt. Wat kan ze prachtig zingen, wat kan ze kracht geven en terugnemen, soms binnen het zingen van één woord, wat zingt ze lyrisch.

Montón, Martín en Caro

Ze bracht haar voorstelling "Por los muertos del cante" oftewel "voor de overleden zangers". Ze heeft een aantal artiesten die haar inspireren en daar heeft ze nummers van genomen om op haar eigen manier te zingen. Weinig gezongen palos ook nog eens, niet allemaal, maar wel meerdere. Ze had een percussionist meegenomen, Chico Fargas, die wel hele grootse gebaren maakte voor een tik op de drums, bekken etc. dat leidde wat af. Daarnaast werd ze natuurlijk bijgestaan door haar vaste twee gitaristen, Juan Ramón Caro en José Luís Montón. Daar waar Montón al een tijdje door het leven gaat met een hoed op, heeft zich Caro daar nu bij aangesloten. Ach ja, ze speelden goed. Zo begon ze met een Campanilleros van Niña de la Puebla, toch niet iets wat je vaak zal horen tijdens een flamenco-optreden.

Ze vervolgde met een Zambra van Carmen Amaya. Daarna kwam haar Petenera waarvan ze vertelde dat het de eerste palo was die ze ooit leerde zingen. Ze had eveneens een versie in Mexico gehoord van de Peteneras en mixte die twee nu met elkaar waarbij ik zelf het flamencodeel goed kon onderscheiden van het Mexicaanse deel en het flamencodeel ook véél mooier vond. Ze ging door met Tientos-Tangos van Pastora en een Guajira en Bulerías waarbij ze alleen door Juan Ramón Caro begeleid werd. Ze zong Livianas die ze por abandolao eindigde, een Fandangos en een Milonga (het minste nummer van de avond).

Het publiek was enthousiast en klapte er een bis aan vast, bijgestaan door de technici die natuurlijk het licht niet aan doen bij een geplande toegift. Vanuit het publiek riep iemand - toen ze teruggekeerd was op het podium - of ze een Vidalita wilde zingen. Ze reageerde lachend door te zeggen dat ze in principe nooit zong wat mensen van haar vroegen. Ze sloot vervolgens definitief af met het werkelijk prachtige "S.O.S.". Ik had het op CD gehoord, op Youtube gezien, maar live is het nog mooier en emotioneler. Geweldig.

S.O.S. van Mayte Martín en Falete

Het was een wondermooi optreden met een waardige afsluiting.
Wij trekken nu ook weer weg uit Madrid en rijden richting Pontevedra: mooie stad waar we al eens eerder geweest zijn, om onze vakantie te vervolgen. Vrijdag zullen we Farruquito in Jerez gaan zien.