Arcángel in Eindhoven

Gisteren - woensdagavond 23 januari - bezocht ik de voorstelling van Arcángel en Fahmi Alqhai “Las idas y las vueltas”. Ik vond het een bijzondere avond. Ik ben een liefhebber van traditionele flamenco: geen geintjes, geen moderniteiten, gewoon flamenco. Normaal gesproken…

Déze voorstelling is geen traditionele voorstelling, maar wel een móóie voorstelling. Misschien was het omdat ik me erop had ingesteld, misschien ís de voorstelling gewoon goed, ik weet het niet, maar ik geef alvast mijn advies waar ik mee wilde afsluiten: ga er heen, ga luisteren, ga dat zien.

Arcangel zingt voor Patricia Guerrero

Voorafgaande aan de voorstelling bleek er een lezing te zijn waarin uitgelegd werd hoe het allemaal zo was gekomen en wat de bedoeling was; het zoeken van raakvlakken tussen barokmuziek en flamenco. Niet nu gelijk een combinatie waar van ik zou zeggen, dat is een logische. Die lezing miste ik trouwens: niet aan gedacht, dom dus.

De voorstelling in Eindhoven was verplaatst van de grote zaal naar de kleine Rabozaal. Er zullen vast niet genoeg kaartjes verkocht zijn. Dat leidde vlak voor aanvang nog even tot wat discussies met mensen die van die wisseling niet op de hoogte waren gebracht; ze kwamen met kaartjes voor de eerste rij, maar in de kleine zaal was er sprake van vrije stoelkeuze en dus was de eerste rij(en) bezet. Dat valt dan tegen als je rustig aan komt lopen een paar minuten voor aanvang en je ziet dan een volle zaal voor je en een bezette eerste rij…

Bij het begin moest ik even nog wennen. Een muziekstuk zonder zang en geen flamenco. Maar niet verkeerd. Fahmi Alqhai - oprichter van het Accademia del Piacere - speelde de viola da gamba. Hij was de eerste in Spanje die 17 jaar geleden dit instrument in Spanje leerde spelen en tegenwoordig zijn er meer dan 40 studenten aan het conservatorium in Sevilla die zijn pad volgen. Het Accademia del Piacere is een Spaanse groep opgericht in 2004 en qua grootte varierend van een trio tot een klein kamerorkest; vandaag waren ze er in de kleinste bezetting: een trio. Tweemaal Viola da gamba en een barokgitaar.

Vervolgens kwam Arcángel erbij en werd er gezamenlijk gemusiceerd. Het beviel me steeds beter. Patricia Guerrero kwam op; mooie kleding, mooie uitstraling, en danste geweldig. Ook hier was er niet sprake van allemaal “traditionele”  flamencobewegingen, maar het paste allemaal zó goed en voelde wel degelijk flamenco aan, dus mijn complimenten! Ze is een hele goede danseres en gaat naar mijn mening recht naar de top.
Ook alle lof voor de andere muzikanten; verderop in de voorstelling bleek dat m.n. de gitaristen Miguel Ángel Cortés en zijn “tegenspeler” Enrique Solinís op de barokgitaar, bepaald aan elkaar gewaagd waren qua gitaartechniek en –spel (voorzover ik dat als leek kan zien / horen).

Maar ik kwám natuurlijk voor Arcángel. Het was alweer 3,5 jaar geleden dat ik hem live had horen zingen. Wow, wat heeft de man een mooie stem. Hij staat nog steeds terecht in mijn persoonlijke top-5 van zangers. Een medetoeschouwster noemde het; bijna niet van hier, niet van nu, Arabisch, van een andere tijd, heel mooi. Ik sluit me daar bij aan.

Na de pauze even humor: Rami Alqhai, de andere viola da gambaspeler (voorganger van de cello), had zijn bril vergeten en vond die niet terug: dat is lastig als je van bladmuziek af speelt. Gelukkig hielp Miguel Ángel Cortés hem en bezorgde hem zijn bril na even in de coulissen gedoken te zijn, zodat de voorstelling weer kon beginnen…  
Er werd naast het samenspel met barok ook solo flamenco gebracht en dat was als vanouds erg mooi, met als mijn persoonlijke hoogtepunt de Alegría die Arcángel zong. Mij bezorgde hij kippenvel.

Kortom een bijzondere voorstelling. Soms barok, dan weer flamenco, dan een soort van mix en dan weer een stuk dat in barok begon en geruisloos – middels een vergelijkbaar ritme - overging in flamenco. Ze hadden steun aan de ida-y-vueltamuziek die qua ritmes in beide stijlen voorkomt.
Een dankwoord in het Engels van Fahmi Alqhai dat aangevuld werd met een bedankje – ook in het Engels! – van Arcángel; Spanjaarden die Engels praten en ik kon het gewoon verstaan; het kan dus wél…

Morgen, vrijdag, treden ze wederom op, maar nu in Amsterdam in het Muziekgebouw Aan ’t IJ. Met daarbij – niet vergeten – een inleiding door Faustino Nuñez “¿Why does Flamenco Go Baroque?” (in het Engels gesproken dus).
Foyerdeck 1, Muziekgebouw aan het IJ, Amsterdam, 19.00 uur.

Ga naar het nieuwsoverzicht