Recensie "Abolengo"

voorstelling van Farruquito en Karime Amaya

Afgelopen week (januari 2013) presenteerde Farruquito zijn nieuwe voorstelling “Abolengo” (= "van adelijke afkomst") in Barcelona.
Het is een voorstelling met een choreografie van Antonio Canales, met als gastartieste Karime Amaya. Het zijn twee mensen afkomstig van bijzondere families; die van de familie Farruco en van de familie Amaya. Ze komen op voor de traditionele flamenco. Dat lukte ze soms in de voorstelling, maar soms ook niet.

Het begin was koud. Je kon op het podium niet de passie terugzien die deze twee mensen normaal gesproken met zich mee brengen. Karime was weliswaar gastartiest maar deed meer dan ze moest doen. En Farruquito, ondanks dat hij een hele goede artiest is, is beter af als hij alleen danst. De voorstelling begon met viool, gitaar en percussie. En daar kwam iedere keer meer bij, totdat het een soort van tablao werd,  met drie fenomenale artiesten: twee zangers en een gitarist. En dat was het moment dat er een godin geboren werd: Karime. Ze was in het zwart gekleed en dook helemaal in de Soleá die ze danste. Ze liet duidelijk zien wat het verschil is tussen iemand die “het weet” en iemand die “het ook kan doen”.

Farruquito en Karime Amaya (foto: Ana Palma)

In het derde deel, zonder andere instrumenten, alleen met de gitaar en op het ritme van de stem van Encarnita Anillo, kwam Karime het best tot haar recht. Haar voetenwerk is erg goed en ze liet ook mooie armbewegingen zien, bijna als vleugels. Haar fysieke kwaliteiten kwamen duidelijk aan bod en ook haar ziel stelde ze in dienst van flamenco.
Bij tijd en wijlen produceerde zij mooie bewegingen, maar het waren niet echt háár bewegingen. Op andere momenten kwam de familie Farruco meer op de voorgrond en dan ontstond er min of meer een wedstrijd met een soort van acrobatiek. Maar dat paste ook niet bij Karime. En opééns werd ze zichzelf en liet zien wat ze kon. Ze glimlachte bitter, ze draaide haar lichaam als een sensuele slang en liet zien dat haar armen meer kracht hadden en aan bod konden komen dan andere keren. Ze begon steeds meer de zigeuneruitstraling te krijgen en het leek een vorm van rauw genot dat ze onderging. Ze wist het podium om te toveren in een soort van warme grot. Ze had duidelijk haar lichaam en voetenwerk onder controle, net als altijd, maar nu nog beter. Haar enkels waren erg soepel.
Farruquito had niet zijn beste avond. Hij had mooie momenten maar je zag dat hij nogal moe was. Naderhand bleek dat hij verkouden was. Daarom deed hij wellicht minder spectaculair voetenwerk en gaf hij zich meer over aan de marcajes en liet hij iets meer heupbewegingen zien. Hij speelde met zijn stoel en met het publiek en hij deed van alles, maar niet samen met zijn collegadanseres.

Farruquito en Karime Amaya

Er was wel iets aanwezig wat je op een dansschool, niet kunt leren: podiumpresentie. En dat heeft hij. Hij glimlacht en de mensen applaudisseren voor hem als hij zijn tanden laat zien. Hij lijkt ook steeds meer op zijn vader. Zijn manier van op het podium staan, zijn spirit, hoe hij zijn hoofd heft en zijn ingenomen posities; hij zal ze wel ergens in een droom geleerd hebben: niet uit te leggen en niet te kopiëren.
Als danspaar brachten ze er niet veel van terecht. En als je zegt dat Karime alleen maar gastartiest was, dan doet dat onrecht aan haar optreden. Ze heeft bijna in alle stukken gedanst en gaf zich helemaal. Je miste wel de poezie in de parendans en de sensualiteit en er was teveel aan eindvoetenwerkjes. Maar het publiek was er blij mee.
We hadden wel een groot geluk dat Encarnita Anillo meedeed aan deze voorstelling. Als zij zingt lijkt het wel alsof ze duizend jaar oud is, zo goed zingt ze. Ze is nauwelijks 30 jaar en hield de hele boel bij elkaar: ze is het cement en trekt de kar als de boel vastloopt.
Juan José Amador en Antonio del Villar – de ene heeft een meer hoge stem en de andere een meer emotie opwekkende stem – waren goed bezig. Bernardo Parilla moet nog even apart genoemd worden: hij speelde zeer geconcentreerd en mooi terughoudend en was heerlijk om naar te luisteren.

Met toestemming, vrij vertaald van www.deflamenco.com