Home > Artistas > Dans > Mario Maya

Mario Maya

Artiestennaam:	Mario Maya
Eigenlijke naam:	Mario Maya Fajardo
Geboren:	In Córdoba op 3 juni 1937 en hij overleed in Sevilla op 27 september 2008
Burgelijke staat:	Gehuwd, met Carmen Mora en vervolgens met Mariana Ovalle Ibarra. Een dochter met Carmen (Belén Maya García) en een dochter en zoon met Mariana (Ostalinda en Mario Adonay Maya Ovalle )

Mario Maya (www.revistalaflamenco.com)

Hij werd weliswaar geboren in Córdoba maar al snel verhuisde de familie naar Granada. Vanaf zijn vroege jeugd woonde hij daar in de grotten van de Sacromonte.

Op zijn 5^e jaar kocht hij voor 2 pesetas dansschoenen. Er zaten gaten in, maar die vulde hij op met karton. En vervolgens oefende hij voor zichzelf datgene wat hij graag wilde doen: flamencodansen.

Mario Maya

In Granada zat hij op een katholieke liefdadigheidsschool voor verarmde zigeunerkinderen en danste hij voor toeristen.
De schilderes Violet Madeline Josette Jones, kortweg altijd Jo Jones genoemd, verbleef in de jaren vijftig geregeld in Granada en leerde de zigeuners in de grotten van Sacromonte kennen. Gedurende 9 jaar leefde ze in de zomer tussen hen in en schilderde daar. Zo maakte ze ook een schilderij van een jonge dansende Mario Maya, waarmee ze in een prijs won van 200.000 pesetas. Ze schonk deze aan Mario Maya zodat hij daarmee naar Madrid kon om in tablaos te gaan optreden en lessen te nemen (overigens zijn haar schilderijen van deze periode terug te vinden in het Zigeunermuseum in de Universiteit van Leeds (GB)).

In 1955, nadat hij enkele weken lessen genomen had bij de school van “El Estampío”, ging hij naar de “Colmao Villa Rosa” om daar op te treden samen met Manolo Caracol. Vervolgens trad hij toe tot het cuadro van het tablao Zambra, samen met o.a. Rosa Durán, Pericón de Cádiz, Perico el de Lunar, Rafael Romero, Juan Varea en El Culata.

Mario en López
Mario Maya en Pilar López (deflamenco.com)

In 1956 en 1957 maakte hij deel uit van de danscompanie van het Pilar López ballet en toerde daarmee de wereld rond. In 1959 keerde hij terug in Madrid en vormde in het tablao “El Corral de la Morería” een duo met La Chunga, een danseres die bekend stond voor het dansen op blote voeten.
In 1961 trad hij op in het tablao “Torres Bermejas” in Madrid en vormde daar een paar met María Baena. Hij ging met haar een tour maken die hen vooral door Zuid-Amerika leidde. Nadat hij terugkeerde ging hij weer terug naar het tablao “Torres Bermejas” en vormde een paar met Carmen Mora.

In 1965 verhuisde hij naar New York om daar moderne dans te studeren in de scholen van Alvin Ailey en Alwin Nikolais. Vervolgens vormde hij mede het “Trio de Madrid”, samen met Carmen Mora, zijn latere vrouw en El Güito.
In 1968 begon hij een grotere danscompanie (compañía de Mario Maya).
Hij won in 1976 de nationale prijs voor flamencodans van de Cátedra de Flamencología.
In 1976 voerden ze de voorstelling "Camelamos Naquerar" op op de tekst van een Spaanse zigeuner schrijver Jose Heredia Maya. "Camelamos Naquerar" betekent overigens in het Caló / Calé (Zigeunertaal in Spanje) “wij willen spreken”. In de volgende jaren bracht hij diverse voorstellingen op de planken, zoals "Ay, Jondo" en "Amargo" (gebaseerd op gedichten van Federico García Lorca).

Mario Maya (AteneodeCordoba.com)

In 1980 werd aan hem de prijs Premio Giraldillo del Baile de la II Bienal de Arte Flamenco Ciudad de Sevilla toegekend.
In 1981 kwam zijn vrouw, Carmen Mora, om het leven bij een auto-ongeluk. Belén Maya, 2 andere kinderen en zijn toekomstige tweede vrouw, Mariana Ovalle Ibarra, overleefden het ongeluk. Zijn relatie met Belén was moeilijk; zowel op persoonlijk als professioneel vlak; Belén is ook flamencodanseres, maar haar dans wordt door moderne invloeden gekenmerkt. Mario vond dat "te weinig" c.q. "geen flamenco". Zijn andere dochter, Ostalinda (is de Calónaam voor María), leeft sinds 2003 in Boedapest, waar ze werkt voor Human Rights Watch, als antropologe. Zij houdt zich bezig met de rechten van zigeuners aldaar.
In 1989 stichtte hij het “el Centro de Actividades Mario Maya” in Sevilla; daar werd flamencodans, klassiek ballet en Jazz gegeven. Daarnaast werden CD’s gemaakt, twee korte films en een speelfilm.

Mario Maya danst cantiñas

Zijn flamencodanscompanie fungeerde als een opleidingsplek voor later succesvolle dansers als Israel Galván en ook zijn eigen dochter Belén Maya. Ze dansten alledrie in de bekende flamencofilm uit 1995 van Carlos Saura “Flamenco”.
Mario voegde moderne elementen aan flamencodans toe, vanuit zijn eigen achtergrond waarin hij ook moderne dans leerde. Hij was van mening dat dans geen brute kracht betekende, maar sensitiviteit dat er makkelijk moest uitzien maar dat niet was.
Hij werd directeur van het “Compañía Andaluza de Danza” en zette in Granada (in La Chumbera) een danscentrum op. Na enkele jaren is hij daar weer vertrokken omdat het project mislukte tot zijn grote frustratie. Hij begon echter met hernieuwde moed aan de plannen voor een vergelijkbaar centrum in een 15^e eeuws gebouw in Carmona (Centro de Estudios Flamencos de Carmona) in de provincie Sevilla. In oktober 2008 zou het eerste studiejaar van start gaan, maar hij mocht dat niet meer meemaken; hij overleed eind september aan de gevolgen van een kanker.

Opnames waaraan Mario Maya heeft meegewerkt:

1976: "Camelamos Naquerar" (LP en een korte film voor de RAI TV Italia)