Mayte Martín componeert, speelt gitaar, zingt o.a. flamenco én boleros. Een veelzijdig persoon en een geboren artiest.
Ze begon, d.m.v. deelname aan een zangwedstrijd, in 1975 met zingen (een petenera).
Ze deed aan een talentenjacht mee georganiseerd door “Hiper de Castelldefels”; dat was een wedstrijd speciaal voor kinderen die liedjes zongen die ze zelf wilden; dat hoefde dus zeker geen flamenco te zijn. Mayte koos echter steeds voor een flamenconummer.
Toen de wedstrijd voorbij was zagen de ouders in de ogen van Mayte dat ze dat wel heel erg jammer vond. Haar ouders hebben toen voor haar een peña flamenca gezocht zodat ze zich binnen flamenco verder kon ontwikkelen.
Ze won daarna ook een radio zangwedstrijd. Vanaf haar 12e jaar studeerde ze muziek, niet specifiek flamenco. Dat maakte het voor haar makkelijker te communiceren met andere musici.
In 1987 won ze op 22 jarige leeftijd tijdens het Festival Cante de las Minas de “Lámpara Minera”, waarmee ze vervolgens naam maakte binnen de flamencowereld.
Haar kwaliteiten werden herbevestigd tijdens een wedstrijd in Córdoba in 1989 waar ze wederom een eerste prijs behaalde (Antonio Chacón prijs voor de beste malagueña).
Ze is voorloper geweest van- en heeft het pad geëffend voor andere flamencoartiesten uit Barcelona, zoals Miguel Poveda.
Ze werd vervolgens internationaal bekend als gevolg van optredens in het Womad Festival waarvoor ze uitgenodigd werd door Peter Gabriel.
In 1987 toen ze de Lampara Minera won
In 1996 won ze de “Ciutat de Barcelona de Música”prijs.
Ze is altijd op zoek naar nieuwe wegen om te bewandelen maar altijd met respect voor de tradities zoals die er zijn binnen de zang. Haar eerste referentie m.b.t. flamenco is Juanito Valderrama. Ze is een volgelinge en groot liefhebster van “La Niña de los Peines”. Daarnaast luistert ze ook graag naar Caracol. Dit zijn wellicht de enige twee zangers die haar “nooit gaan vervelen” volgens haar eigen zeggen, waarbij duidelijk is dat Pastora is haar enige nummer 1 is.
Ze is daarnaast van mening dat iemand als Chano Lobato ondergewaardeerd werd.
Woorden die bij Mayte Martín passen – tijdens optredens de afgelopen jaren altijd gekleed in een donker kostuum – en die je kunt terugzien in ieder optreden zijn: elegantie, soberheid, zachtheid, virtuositeit, emotionaliteit en artistieke eerlijkheid.
Mayte Martin begeleid door Juan Ramón Caro
Ze verdeelt haar zangkunsten over flamenco, – indien ze zingt voor dans dan vrijwel altijd samen optredend met haar voormalige partner Belén Maya – klassiek en boleros. Ze kreeg deze muziekvormen van huis uit mee.
Mayte’s vader, afkomstig van Malaga, bracht bij hun verhuizing – in de jaren 50 – naar Barcelona zijn platencollectie mee. Daarin zaten ook o.a. flamencoplaten.
Ze heeft het niet nodig, vindt ze zelf, om te voldoen aan “het gemiddelde” om één CD per twee jaar te produceren.
Ze is sowieso a-typisch binnen deze wereld en dan niet alleen vanwege haar geaardheid (ze heeft in de tijd voor Belén lange tijd een relatie gehad met een andere danseres; Candela).
Ze maakt CD’s voor haar plezier en niet vanuit commercieel oogpunt. Ze stelt dat het haar niet uitmaakt of ze er nu geen of 100.000 verkoopt; als de CD ook z’n weg vindt naar een niet-flamenco publiek vat ze dat op als een kadootje voor haar. Ze gaat dan ook niet op een CD makkelijker in het gehoor liggende nummers opnemen omdat dat beter zou verkopen.
Overigens produceert ze vervolgens dan toch gewoon bijna 1 CD per 2 jaar...
Haar eerste flamenco CD bracht ze in 1994 uit: “muy fragíl”, een mooi album.
In 1997 werd ze met een prijs geëerd door het stadsbestuur van Barcelona en kreeg ze de nationale muziekprijs in de categorie van beste flamencocomponist.
Voor haar volgende flamenco CD "Querencia" moesten we wachten tot 2000 en deze staat voor hoogwaardige zang. Samen met haar toenmalige vriendin, Belén Maya (die ze in 1997 leerde kennen, na haar uitgenodigd te hebben naar het Grec zomerfestival in Barcelona te komen), toerde ze met een deel van deze nummers, gebed in een programma genaamd “Flamenco de Camara”, de wereld rond en vierden ze grote successen hiermee.
Belén, een temperamentvolle, spontane en intuitieve danseres, vervolmaakte deze voorstelling.
De CD werd in 2001 genomineerd in de categorie “beste flamenco album” voor de Latin Grammy. De CD werd ook opgedragen aan Belén Maya. Alle muziek werd door de gitaristen (Juan Ramón Caro and José Luis Montón) geschreven m.u.v. het vioolwerk gespeeld door Olvido Lanza; dat heeft Mayte gecomponeerd. Vaak zingt Mayte de “tweede stem” zelf in, zoals in een nummer op deze CD heel duidelijk te horen is en doet ze ook geregeld de palmas zelf.
Ze zal niet snel kiezen voor het optreden tijdens een buitenfestival. Daar kwamen we achter toen ze uitgenodigd was om tijdens het flamencofestival in Berlijn op te treden. Bij aankomst bleek haar dat ze buiten moest gaan optreden en wilde ze het optreden bijna afzeggen.
Ze vindt dat er buiten te weinig plek is voor intimiteit en er altijd teveel rumoer is. Ze heeft het optreden overigens wel gedaan. Vervolgens maakte ik een paar jaar later het flamencofestival, de 45e Gazpacho Andaluz mee in Móron de la Frontera en daar zong ze zonder problemen buiten net zoals in het Veranos de Villa Flamencofestival in Madrid; dus blijkbaar is/was het geen principezaak (meer).
Verder zal ze ook niet snel optreden zonder haar vast gitarist omdat ze dan het risico loopt dat het muzikaal niet klikt en dat hindert haar om tot haar mooie zang te komen..
Door de CD Querencia ben ik definitief een fan van haar geworden en behoort ze thuis in mijn persoonlijke top-5 van zangers (naast Arcángel, Pele, Miguel Poveda en Diego el Cigala).
Inmiddels heeft ze ook een aantal bolero CD’s opgenomen. De eerste samen met jazz pianist Tete Montoliú ("Free boleros", 1996) en de tweede met Moncho ("Quédate conmigo", 1999).
Een volgende bolero CD werd gemaakt in 2002; “tiempo de amar” en in 2004 werkte ze samen met fadozangeres Dulce Pontes.
De CD met Tete was reeds eerder opgenomen maar werd op verzoek van Mayte pas een paar jaar later uitgebracht; Mayte wilde bekend worden als flamencozangeres en niet toevallig misschien gaan doorbreken met een bolero. Dan zou ze in die "hoek" gezet worden en dat wilde ze niet. Tete voldeed vervolgens aan haar verzoek....
Op 22 september 2005 vierde ze haar 30-jarig artiestenjubileum met een voorstelling "Mayte Martín, 30 años de amor al arte" in el Palau de la Música Catalana in Barcelona.
Ze bracht in 2008 weer een niet-flamenco CD uit, in samenwerking met 2 pianistes, Katia en Marielle Labéque. De inhoud van de CD is zgn. “classico español” en heet “de fuego y de agua" met daarop o.a. een bewerking van haar eerder opgenomen - flamenco - vidalita.
In 2009 bracht ze een CD uit genaamd “al cantar a Manuel”; hierin zet ze de gedichten van Manuel Alcántara op muziek.
De CD bestaat vnl. uit liedjes en er staan ook een paar gedichten op die ze op flamencomuziek gezet heeft; “La Paloma de Picasso” op alegrías en een nummer dat ze opdraagt aan ”Miguel Hernández” dat ze op bulerías gezet heeft.
Mayte Martín met een stukje van haar "Vidalita"
CD:
1994: Muy Frágil (Flamenco)
1996: Free Boleros (Boleros)
1999: Quédate conmigo (Boleros)
2000: Querencia (Flamenco)
2002: Tiempo de amar (Boleros)
2008: De fuego y de agua (klassiek)
2009: Al cantar a Manuel (mix)
Mayte Martín en Falete met "S.O.S." in het TV-programma "Ratones colorados"
Overzicht van de optredens die ik live meegemaakt heb van Mayte Martín:
Maart 2002
Cádiz, Jerez de la Frontera, Flamencofestival, Teatro Villamarta
April 2003
Duitsland, Düsseldorf, Tanzhaus
Augustus 2005
Murcia, festival "Cante de las Minas" in La Unión
Mei 2006
Frankrijk, Parijs, Theatre de Chaillot de Paris
Augustus 2010
Murcia, festival "Cante de las Minas" in La Unión
Juli 2011
Morón de la Frontera, Sevilla, 45e Gazpacho Andaluz
Augustus 2012
Madrid - Madrid, Festival Veranos de la Villa
Januari 2013
Amsterdam (NL), Flamencobiennale, Muziekgebouw aan 't IJ