HitlijstenOnderstaande “hitlijsten”, hebben natuurlijk helemaal niets te maken met een rangvolgorde van artiesten etc. gebaseerd op kwaliteitseisen die min of meer “objectief” vastgesteld zijn door flamencokenners. Het zegt heel veel over mijn (evt. gebrek aan-) smaak, want het zijn nl. gewoon mijn persoonlijke favorieten, en mensen die toevallig eenzelfde smaak als ik hebben zullen het of herkennen, of hebben hiermee een richtlijn wat ze zouden kunnen aanschaffen of gaan zien / beluisteren. En zelfs ik zal moeten bekennen dat de volgorde volgend jaar weer anders kan zijn, want dan heb ik bijv. een optreden van een artiest meegemaakt, of een CD gehoord die mij erg goed bevallen is en dus hoort hij of zij dan opeens “vanuit het niets” op mijn lijst thuis, of moet opeens stijgen of eraf gehaald worden…
Top 3 van zaken die "niet kunnen": 1. Je gaat niet een handtekening aan een artiest vragen om bijvoorbeeld op zijn CD te zetten en dan aankomen met een illegale kopie van die CD.... (gebeurt ècht! in Nederland ....waaaaaanzinnig). 2. Als je in de positie bent om met een flamenco-artiest een praatje te maken of zelfs te "interviewen" vraag je niet naar "duende". Daar worden ze ondertussen echt doodziek van. 3. Flamenco-CD's van het internet downloaden i.p.v. ze gewoon te kopen. Je maakt ècht de creativiteit kapot. Als je van flamenco houdt dan stéun je ze en dat kun je o.a. doen door een CD gewoon te kopen!
Top 10, solo zangers:
El Pele
Top 10, solo zangeressen:
Mayte Martín
Top 10, dansbegeleidende zangers / zangeressen:
David Lagos
Top 10, solo gitaristen:
Paco de Lucía
Top 10, zangbegeleidingsgitaristen:
Manuel Silveria
Top 10 dansers:
Farruquito
Top 10 danseressen:
Belen Maya
Top 3, dansbeloften:
Fuensanta la Moneta
Top 10, CD’s (zang): De volgorde is bepaald door een mengeling van CD’s die ik beluisterd heb, en m.n. liveoptredens die ik meegemaakt heb. Daar kleeft o.a. één groot nadeel aan; bij liveoptredens kan de sfeer heel erg bepalend zijn voor wat betreft de beleving van de kwaliteit die je denkt te horen en te zien. Achteraf kan bijvoorbeeld een eigen opname erg blijken tegen te vallen (en dan heb ik het niet over de opnamekwaliteit), terwijl ik toch echt “wereldherinneringen” aan dat optreden heb, zó goed vond ik het…. Anderzijds bezorgt flamenco mij op CD vrijwel nooit kippenvel; dat kan bijna alleen maar tijdens een liveoptreden gebeuren, en dan m.n. door de mensen die in mijn persoonlijke toplijsten (en dan m.n. de zangers, soms een gitarist, maar een danser nog nooit) staan. Als ik aan gitaarspel denk wat mij geraakt heeft terwijl het op CD staat is dat voorzover ik mij kan herinneren - ik heb een slecht geheugen... - maar éénmaal gebeurt: de eerste maal dat ik het nummer "memory lane" van onze eigen Tino v.d. Sman hoorde. Kippenvel. Deze Top10 viel niet mee om te bepalen. Er zijn wel een aantal CD’s die bijvoorbeeld één heel mooi nummer hebben, waarvan de rest niet mijn smaak is. Dat voorkomt echter wel opname in onderstaande top-10. Gitaar-CD’s zijn al helemaal een vrijwel onontgonnen gebied voor mij en boeien mij al snel niet (meer) omdat gitaar zonder zang mij na ongeveer 5 minuten begint te vervelen; bij iedere aankoop denk ik steeds weer “misschien deze niet”….. Grappig is wel dat ik heel erg kan genieten van gitaarspel als het binnen zangbegeleiding gebruikt wordt.
Top 5 Voorstellingen die ik zag:
Top 5 DVD’s: Mijn “beste” DVD’s uitzoeken was ook nog een hele klus, want ik vind ze bijna altijd tegenvallen. Overigens is dat nooit een sterk punt van Spanjaarden (voor zover ik mag veralgemeniseren); het maken van een DVD.
Top 3, boeken: Mijn kennis van het Spaans is gering, maar gelukkig wel toenemend. Dat beperkt wel het aantal Spaanstalige boeken dat ik gelezen heb. * "Duende" van Ivo Hermans: een "verplicht nummer" voor Nederlandstaligen. * “Guía libre del flamenco” geschreven door José Manuel Gamboa * "A way of life" van Don Pohren
Er staan ook lijstjes in die minder juichend zijn. Zoals "meest overgewaardeerde dansers" of "moderne flamenco" (dat ik géén flamenco noem). Dat is niet om te beledigen of het feit dat ik geen respect voor die mensen zou hebben (ze hebben meestal een fabelachtige techniek, maar zetten die tegenwoordig anders in), maar zegt ook wederom iets over mijn smaak. Top 5, overgewaardeerde dansers:
Top 5, “moderne” flamenco (wat ik géén flamenco noem):
Israel Galvan
Top 10 persoonlijke irritaties tijdens liveoptredens: 1. Voorkruipen in de lange wachtrij voor de kassa door bij “vrienden” vooraan in de rij te gaan kletsen / aan te sluiten (vooral in Spanje) en daar dan te blijven staan. 2. Toeschouwer die stoelen bezet houdt voor mensen die nog moeten komen; als je een stoel wilt hebben op een bepaalde plek, moet je er gewoon zijn! (diverse festivals / optredens, extreem bij Jueves Flamenco wekelijks in juli/augustus in Cadiz). 3. Meeklappende toeschouwers: vaak ook nog “uit compas”, en dan m.n. dansleerlingen die langdurig willen laten zien en horen dat ze het compas kennen… irritant en erg “vermoeiend”. Je enthousiasme laten horen is uiteraard geen probleem, maar s.v.p. niet gaan joelen, dat heb je na de middelbare school toch achter je gelaten? 4. Fotografen die op de “stille momenten” of bij niet versterkte optredens, m.n. bij zang, storen door het geklik van hun (spiegelreflex) fototoestellen. Lijkt wel alsof ze geen respect voor flamenco hebben. En dan mogen toeschouwers meestal, zelfs als ze het schermpje van hun digitale geruisloze camera uitzetten, geen foto’s maken!? (ja, dat frustreert). Je kunt als beroepsfotograaf uitstekend geluidloos digitale foto's maken, volgens mij. 5. Onder de - m.n. zang - voorstelling pratende toeschouwers: als je wilt praten, ga je toch lekker buiten / ergens anders kletsen? Er is een voorstelling aan de gang en ik wil niet gestoord / afgeleid worden door jullie luide (anders kun je elkaar niet verstaan…) gesprek en daarnaast vind ik het ook nog uiterst respectloos richting artiest! 6. Geluidsversterking veel te hard - hoofdpijnniveau - afgesteld: m.n. natuurlijk irritant voor de voorste rijen toeschouwers (m.n. tijdens buitenfestivals in Spanje). 7. Slecht belichte artiesten: ik hoor je wel, maar ik zie je niet? en / of te druk bewegende belichting op de achtergrond / tegen het achterdoek (leidt af). 8. Voor het podium heen-en-weer lopende fotografen die, m.n. bij festivals, constant foto’s lopen te maken. En wat zien we daar nu van terug? Ze kunnen meestal gratis binnen, zitten op de eerste rang en af en toe vinden we in een artikel een foto terug van de honderden die ze per persoon maken. 9. Opzichtig klagende artiesten over het monitorgeluid (kom dan eerder en doe dan een fatsoenlijke soundcheck daarop!); hoe het geluid voor het publiek is weten ze niet en lijkt hen ook niet te boeien, terwijl die er toch voor betalen. 10. Optredens die niet op tijd beginnen (tja, we zijn wel Nederlanders, hè). Ik begin er redelijk aan gewend te raken dat vooral in Spanje de aangekondigde begintijd slechts een indicatie is vanaf welk moment toeschouwers verwacht worden. Met het begin van de voorstelling bestaat er ogenschijnlijk weinig tot geen verband.
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Mail ons via: | |
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
